عجب مي گذرد

تقديم به حکيم عمر خيام


ساقي همه عمر ما به مستي بگذشت
در باده و جام دور هستي بگذشت

پيش آر پياله اي کزين آب حيات
تلخي فراق و رنج پستي بگذشت



و. يگانه
28 اردي بهشت 1387
مصادف با روز بزرگداشت خيام نيشابوري

نسيم باد نوروزي

ايـن قـافـلـه عـمـر عـجـب مي گذرد
دريـاب دمـي کـه بـا طـرب مـي گذرد

ساقي غم فرداي حريفان چه خوري
پـيـش آر پيـاله را که شـب مي گذرد

خيام




ايــن قــافــلــه رفـت و روزهـا فـردا شــد
وين دل به دو جام آتشـيـن شـيـدا شـد

هـش دار کــه روزهـا رونـد از پــي هــم
دريـاب شـبـي کـه جـان ز تـن تـنها شد

مي نوش و مگوي باده را سودي نيست
چـون مـسـت شـدي فـايده ها پـيـدا شد

پروا ز حريف و جور يار از چه کني
امـيـد و رجـا در دل بي پـروا شـد

چـون در دل شاخ باشد امـيـد بـهار
کي شکوه کند که برگها صفرا شد

ساقي بده جام لعل و شاد از نوروز
آنـجـا ببـر ايـن قافله کـان يکـتا شـد

امشب ز شراب گوي شور و شادي
غـم رفـت همآنجا که عدم آنجا شـد

و. يگانه
85/12/19

گل برافشان ساقي

از آمــــــدن بــــــهـــــار و از رفـــــتـــــن دي
اوراق وجـــــود مـــا هـــمـــي گـــردد طــي

مي خور مخور اندوه که گفته است حکيم
غم هـاي جـهـان چـو زهـر و تـريـاقـش مي

خيام




غم هاي جهان را ببر از جان ساقي
در اين شـب تيره رو مگردان ساقي

گويد مخور اندوه و لب از جــام مگير
برخيز و به عاشقان بنوشان ساقي

و. يگانه
85/10/27

تقديم به جناب خيام

به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست



بـه جـهـان خـرمـي از بـاده سـاقـي باقي است
شور و شوق از سر آن ساز عراقي باقي است

بــده آن کــاســه زهــر و ز غــمـم بــيــم مــکــن
کـه بـه جـانـم هـمـه شيريني باقي باقي است

و. يگانه
85/9/20



دوران جهان بي مي و ساقي هيچ است
بــي زمــزمـه سـاز عـراقـي هـيـچ اسـت

هــرچـــنـــد در احــوال جــهــان مــي نــگــرم
حاصل همه عشرت است و باقي هيچ است

خيام



گر من ز مي مغانه مستم هستم
گر کافر و گبر و بت پرستم هستم

هــر طـايـفـه ئـي ز مــن گــمـانـي دارد
من زآن خودم چنان که هستم هستم

خيام