میکده

خوشا آنان که چون آیینه پاکند
خود از خاکند و صد افزون ز خاکند

در ایشان نقش آن مهرو توان دید
از این رو جمله دیوان بیمناکند



سرایش : 3 دی 1387
نـگـارش : 11 تیر 1388

که هم نای و نوایم

سراپا آتشم شمعم شرابم
ز عشقت نغمه ام چنگم ربابم

چه گویم سرخوشم مستم خرابم
بده جامی برآی ای آفتابم



سرایش : 20 فروردین 1388
نگارش : 15 اردی بهشت 1388

مراد ما

به هرجا یار باشد جنت آنجاست
بهشت آن دم بود کان دوست با ماست

نخواهم جز لقایش خیر و پاداش
چه در دوزخ چه فردوس آنچه او خواست



سرایش : 17 بهمن 1387
نگارش : 26 اسفند 1387

آیینم تو بودی

به مـژگان سیه دیـنم ربودی
که من خود بت پرستم بت تو بودی

ببردی دلبرا هم عقل و هم هوش
چو رخ را بر من مسکین گشودی



سرایش : 15 بهمن 1387
نگارش : 2 اسفند 1387

روی او

چو او باشد ز اغیارم چه پروا
نماند آن دم از من نام برجا

جهان گلشن بشد بر من چو او گفت
بجز او فانی آمد کل اشیاء



سرایش : 3 دی 1387
نگارش : 14 بهمن 1387

داد و بیداد

تو شیرینی و من بیچاره فرهاد
دلم آواره شد ای داد و بیداد

بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دل که جانم گردد آزاد



و. يگانه
30 مرداد 1387