جمعه

بحر ساقي

گر دمي ساغر تهي از مي شود
جان ما راهي به سوي وي شود

ليکن اين دم خود شده محتاج مي
يارب اين ساقي ز جامت حي شود

84/10/9





نغمه هاي نو رسيده

ساقيا يک جرعه از جامت به جان ما بنوشان
در دل سختي ز مستي جامه اي بر غم بپوشان

بهر اين ديوانگان مست گشته بي خود از خود
حاليا يک نغمه اي از بطن جان خود بجوشان

84/10/9





پرده دران

فاش گويم بر هر جن و بشر
که شدم عاشق او از دل و سر

من بگفتم به زبان راز دل خويش کنون
هر که نشنيد بدان کو شده کر

84/10/9





سخن مگو که کلامت بسوزاند

گر که رهرو به ره عشق کند بحث و جدل
کام او را به گس مي بنما همچو عسل

ز آن پس از دور نگاهش به رخ يار فکن
تا شود بي دل و خمار چو بوده ز ازل

84/10/9